Geplaatst op 5-1-2020 door Suzanne
Een weekend in groepsverband in stilte. Complete stilte, vegetarisch eten, meditatie sessies & een individuele wandeling van 6km, dit alles zeer liefdevol begeleid door Anne Marie & haar partner Werner.
Laat ik voorop stellen dat ik best wel dicht bij mezelf sta, althans dat gevoel heb ik. Een van de redenen dat ik een stilte weekend eens wilde proberen was om te kijken of ik compleet los kon komen van sociale ‘druk’. Zou ik rust kunnen ervaren wanneer je meerdere momenten hebt dat je niets, maar dan ook echt niets te doen hebt?
Vrijdag 13 december
14.45uur
Gearriveerd bij vriendin Babette. We kennen elkaar goed, echter ook niet heel erg goed, wat juist prima is zodat we beide dit weekend kunnen gaan ervaren zonder ons met elkaar te gaan bezig houden.
Ik heb er zin in, ondanks dat ik wat gespannen ben. Gedurende de rit vragen we ons continue af wat het met ons gaat doen. Geen telefoon, geen laptop, geen praatje, geen boek om te lezen. Gewoon helemaal niks. Balen, we komen in de file met ruim een uur vertraging, wat mij direct voor een eerste uitdaging zet. Hierdoor komen we namelijk te laat, doei spanning, welkom irritaties! Dat is nou net niet de emotie waar ik dit weekend mee wil beginnen. We bellen naar Anne Marie, haar reactie is gelukkig heel relaxed.
17.15uur
We arriveren in Dalfsen bij de St. Bonifatius Kerk, waar we nu niets van kunnen zien, het is inmiddels al pikkedonker. Bij binnenkomst zit Anne Marie met een grote glimlach op ons te wachten. Ze geeft ons een rondleiding, legt uit wat de bedoeling is en overhandigt een map met documentatie die op een later tijdstip gelezen mag worden. Onze kamer blijkt een zeer ruime kamer te zijn met uitzicht op het Labyrint (meer info). De GONG gaat, dat betekent vanaf nu monden dicht. Ik merk dat ik beetje lacherig ben. Zo'n gevoel dat ik ieder moment in lachen kan uitbarsten. Shit, we moeten zo aan tafel, hoe ga ik dit doen?
18.00uur
De BEL voor het avondeten. In de eetruimte ga ik bijna onderuit, ik zie een opstapje over het hoofd. Mijn gedachte vliegen meteen alle kanten op, probeer wat herkenning te zoeken bij mijn vriendin, echter zij vliegt op van haar stoel, loopt op een drafje de eetkamer uit. Wat gaat zij nou doen? Nu barst ik echt bijna in lachen uit, dat is wel het laatste wat ik nu wil! Gelukkig komt ze vrij snel terug. Ik probeer te achterhalen wat er aan de hand is, maar ze kijkt me niet meer aan. Zal ze misschien hetzelfde gevoel hebben als mij? Op het menu Griekse ovenschotel met quorn, i.p.v. kip, werkelijk smullen! Je mag van tafel mag zodra je klaar bent. Best gek, ik hoef geen rekening te houden met anderen. Ik sta op en ga naar mijn kamer, even op adem komen na deze gekke gewaarwording. Met een groep van 12 mensen aan tafel eten in complete stilte. Ik besluit met een kopje thee de documentatie in de huiskamer te gaan lezen. Bewonderenswaardig valt er een rust over me heen, blijkbaar ook bij Babet, zij valt namelijk met een klein snurkje opgevouwen in een stoel in slaap, terwijl we niet de enige zijn in de huiskamer ;-)
20.00uur
De BEL, de 1ste meditatie sessie gaat van start in de prachtige kerk. Ik heb last van een kriebel in mijn keel. Ah shit, net nu we wat dieper gaan ademhalen wordt de kriebel heftiger. Arghhhhh.....Een grote uitdaging aangezien ik geen anderen tot last wil zijn met mijn gehoest. Toch maar even kuchen, met een nog grotere kriebel tot gevolg. Ik doe mijn ogen open, neem wat teugen water. YES! Kriebel weg. Ogen weer dicht, de ontspanning is nu ver te zoeken. Kom op Suus, even je best doen. Ik zit ongemerkt met mijn gedachte bij collega Anne, zij had vandaag een demo-dag voor INIKA Make-up bij een nieuwe klant van ons. De stem van Anne Marie brengt me toch weer naar een diepere ontspanning, zelfs zo diep dat er een dankbaar gevoel boven komt borrelen. De kop is eraf en ik voel me tevreden. De eerste nacht val ik redelijk snel in slaap maar word veel wakker. Een beginnende verkoudheid speelt me parten.
ZATERDAG 14 SEPTEMBER
08.30uur
Ik word wakker van licht dat plotseling de slaapkamer binnen dringt. Babet is bezig met het open maken van de rolluiken, ze schrikt van mijn stem en kijkt me met grote vragende ogen aan. Ik was blijkbaar even vergeten dat we niet mogen praten. Misschien handig mijn oordoppen uit te doen zodat ik met aandacht bij deze morgen ben. Even douchen en met een kopje thee naar buiten om even wat frisse lucht in te ademen. De BEL voor het ontbijt klinkt zacht in mijn oren. Iedereen schuift aan tafel, de stilte voelt oké, ik ben namelijk een stuk minder opgelaten dan gister. Ik bekijk wat iedereen eet en vraag me af wie zij zijn en wat de reden is dat zij dit stilte weekend volgen. Tussen mijn gedachten door probeer ik met aandacht te genieten van het ontbijt. Onze begeleidster Anne Marie komt uitleg geven over de volgende sessie en ze geeft aan dat het belangrijk is om tijdens de wandeling op een bepaalde plek rechts af te gaan. Ik luister niet goed, ben met mijn gedachte bij mijn ontbijt en maak me stiekem alweer druk over de kriebel in mijn keel.
10.00uur
De bel voor een gezamenlijke zitmeditatie met aansluitend een individuele wandeling. Met mijn fles water in de aanslag heb ik goede zin. Ik zoek een plekje uit en plof heerlijk in een zitzak. Mijn ademhaling is rustig en mijn gedachtes zijn door de stem van Anne Marie in het hier en nu. Dit voelt goed, maar dan hoor ik iemand flink hoesten en opstaan. Mijn gedachten schieten direct heen en weer, en jawel daar komt mijn kriebelhoest tevoorschijn. Zijn gedachten dan zo sterk dat ze dit kunnen bepalen? Ik besluit zitmeditatie te verlaten en te starten met de wandeling. Bewapend met de routekaart vertrek ik om er na zo’n 12 minuten achter te komen dat ik dus toch linksaf ben gegaan. Wat moet ik nu? Doorlopen of terug lopen? Een klein maar kort gevecht in mijn hoofd volgt. Ik besef me ineens dat ik mijn hele leven alles linksom doe, daar waar iedereen rechts af slaat. Hierdoor voel ik een soort van bezieling en trots over mij heen komen. Dit red ik! Midden in de modderige weilanden voel ik me fantastisch. Geen mindfulness wandeling maar heb de route gelopen die bij mij past. De rest van de tijd tot het diner zit ik met enorme rust in de woonkamer te genieten van een heerlijke sinaasappel thee.
13.00uur
De BEL voor de lunch. Yoghurt spinazie soep met Turks brood en spinazie spread. Ik ben compleet gewend aan het stil zijn tijdens het eten en schep de heerlijke soep wel 3 keer op. De kerk roept me, en daar blijkt niemand te zijn. Wauw, dat geeft een bijzonder gevoel. Ik besluit een kaarsje te branden voor mijn overleden oma en bonusvader. Pak een yoga matje waarmee ik letterlijk midden in de kerk ga liggen om te kijken of ik energie stromen kan ervaren waarover ik in de documentatie heb gelezen. Mijn lichaam wordt zwaar, mijn handen worden warm. Zullen dit de energie stromen dan zijn? De kerk deur gaat open, tijd voor de verdiepingssessie van 1.5uur. Ga ik dat zo lang volhouden? Deze voeren we zittend op een stoel uit, en voordat ik het weet is de tijd voorbij. Mijn lichaam bruist van de energie, mijn handen tintelen helemaal, mijn hoofd voelt licht met een hele duidelijke boodschap. “ZORG GOED VOOR JEZELF" De rest van de tijd breng ik door op mijn kamer en noteer de inzichten en persoonlijke doelen waaraan ik wil gaan werken.
18.00uur
De BEL voor het diner. Indiase stoofschotel staat op het menu, wat een smaak sensatie! Door contact te zoeken met andere probeer ik te laten blijken hoe lekker in het vind. Tevergeefs, niemand kijkt me aan. Na het diner zoek ik mijn bed weer op, om stiekem mijn telefoon aan te zetten. Ik wil een boek bestellen met vegetarische stoofschotels en hardloop schoenen. Ik voel namelijk heel sterk dat ik hiermee na het weekend mee wil beginnen. De appjes die vanaf vrijdag binnen zijn gekomen laat ik met rust en speur het internet af naar kookboeken.
20.00uur
De BEL voor de creatieve sessie. We mogen knippen en plakken. Een selfie maken van je binnenkant d.m.v. beelden uit magazines. Ik vind een plaatje van een fietser waaronder staat "met de wind mee fietsen". Ik schiet in de lach, die is voor mij gemaakt en begin lekker te knippen. De slogan "waar iedereen linksaf slaat, gaat Elize rechtsaf" is mij ook op het lijf geschreven. Dat bleek maar weer tijdens de individuele wandeling. Deze komt uiteraard op mijn knutselwerk! Om 22.00uur ga ik slapen, er volgt een beroerde nacht door die irritante hoest.
Zondag 15 september
08.00uur
Wederom is Babet eerder wakker en ik schiet met wilde haren omhoog. Gelukkig tijd genoeg en stap direct uit bed om te gaan douchen. Tijdens het ontbijt voel ik heel sterk dat ik vanaf nu echt bepaalde aanpassingen in mijn leven wil maken. 100% vegetarisch eten is er daar een van. Mijn hart klopt van liefde.
10.30uur
De BEL. Mantra zingen staat op het programma. Wat mag ik hier van verwachten? We mogen een kaarsje branden voor ons zelf. De eerste mantra (Mirabai Ceiba) komt direct binnen en maakt duidelijk iets los in mij. We worden uitgedaagd zachtjes mee te zingen. Op het moment dat ik mijn eerste nood raak krijg ik een mega kikker in mijn keel. Ik voel emotie opkomen. Dan, wanneer mijn buurvrouw begint te zingen kan ik me niet meer inhouden. De tranen biggelen over mijn wangen. Bij de 3de mantra is blijdschap wat overheerst. Blijdschap, dat ik mijn leven zelf bepaal en iedere dag weer de kans krijg veranderingen door te brengen.
12.30uur
De BEL. De laatste lunch die we met elkaar mogen delen. Maissoep, die ik uiteraard tot 2 keer aan toe opschep. Ik voel genegenheid dat ik mezelf heb toegestaan een stilte weekend te ervaren. De laatste meditatie sessie volgt om 14.00uur die de kroon op alle andere sessies “kan” zijn. We krijgen pen en papier die ik niet nodig blijk te hebben omdat ik in slaap ben gevallen. Hoe dan? Anne Marie schiet hard in de lach en zegt dat ik dan nog maar een keer terug moet komen. Maar dat vind ik absoluut geen straf.
15.00uur
Afronding met koffie, thee en iets lekkers. WE MOGEN PRATEN!
De rit naar huis wordt een rit met bijzondere gesprekken waarbij diepgang de boventoon voert. Maandag ochtend word ik wakker en merk dat dit weekend echt iets heeft los gemaakt. Ik voel het!
